Belofte

Ik kijk uit op een bos, hoor een specht kloppen op een boom en … ik zie kleine reeën tussen het hoge gras alert, maar rustig, eten. Een bleek zonnetje breekt door. Ik weet me de zee vlakbij.

Daar zit ik dan aan een tafel in een heerlijk vakantiehuisje in Rockanje. Ik ben helemaal alleen, ik heb de houtkachel aan, mijn laptop open en een kop koffie ernaast… en mijn favoriete muziek aan. Muziek die me inspireert, die me bij mezelf brengt door de betekenis ervan en soms om gewoon lekker mee te zingen. Maar ook de rust en de ruimte. Mijn schrijfweek is begonnen.

Boek

Al een lange tijd speelt het boek in mijn hoofd, sinds de ontwikkeling van de training Essentieel Ondernemen en vervolgens de stap naar het opzetten van een bedrijf onder deze naam, voel ik dat ik nu het gelijknamige boek wil schrijven. Ik heb er al een begin mee gemaakt, met het boek. Maar na wat eerste schrijfselen, waaronder een beknopt ebook onder deze titel, gebeurt er helemaal niets.

Een hele tijd maak ik er geen tijd voor om er echt voor te gaan zitten, om ‘gewoon’ te gaan schrijven. Hier kan ik allerlei verklaringen voor geven, die reëel zijn. Maar simpelweg moet ik erkennen dat het al een hele tijd onderaan mijn actielijst staat en dat klopt niet meer. Daarom neem ik nu afstand, even afstand van mijn dagelijkse werkzaamheden binnen KABAAL en Essentieel Ondernemen, van het huishouden en ook van mijn gezin. Echt niet allemaal even makkelijk, maar hiermee creëer ik volledig ruimte voor mezelf en mijn boek.

Wereld

De wereld buiten en ik binnen. Naar binnen, helemaal zelf en van daaruit mijn inspiratie laten spreken. Ik zoek dan ook de eenzaamheid op. Het is de eenzaamheid die me inspiratie geeft en ook focus. Dat klinkt misschien tegenstrijdig, maar ik weet dat dat werkt voor mij. Dat heb ik al vaker ervaren. Het bewust kiezen hiervoor maakt mijn ruimte. Letterlijk en figuurlijk, want ik verlaag mijn tempo en ondertussen ben ik heel hard aan het werk.

Het is echter ook confronterend. Nu moet ik… toch? Iemand waarschuwde al: wat nu als je een writersblock krijgt? Eerlijk gezegd ben ik daar niet bang voor. Ben meer bezig met verzamelen en structureren van ideeën en onderwerpen. Zoeken, vooral heel veel zoeken. Ik ben in strijd met mezelf, hoe wil ik mijn filosofie omschrijven en ook hoe niet? Welke abstractie, onderzoeken en ervaringen. Het is even een struggle, die ik maar laat komen. Ik merk wel hoe ik me aan einde van week voel en wat er dan op het digitale papier staat. Het zal wel goed komen.

Belofte

Hangt er nu een belofte in de lucht? Zo voelt het wel voor mij. Een belofte aan mezelf, maar misschien nog wel meer een belofte aan anderen, aan de wereld. Poeh die is groot!

De stilte van de natuur om me heen lijkt dat nu voor mij ook uit te beelden. De bomen staan… te wachten? Vogels vliegen af en toe van boom naar boom. De zon komt heel voorzichtig tussen de wolken door. Verwachting… belofte.

Vooral dit laatste lijkt een mooie metafoor voor het ontluikende boek, de inspiratie die om de hoek komt kijken, misschien wel met een knipoog ;-).

Wacht maar…